از سال 1387 شمسی (2009 میلادی) داشتن بیمه درمانی برای تمامی افرادی مقیم کشور آلمان اجباری است. حتی اگر برای مدت زمانی کوتاه در آلمان اقامت داشته باشند.
در صورت نداشتن بیمه، ویزا صادر نخواهد شد.
بیمه درمانی در آلمان به دو دسته بیمه درمانی اجباری (GKV) و بیمه درمانی خصوصی (PKV) تقسیم میشود. هر کسی می تواند تحت پوشش بیمه درمانی اجباری قرار گیرد ، ولی برای بیمه شخصی داشتن شرایط خاصی الزامی است.
شهروندان منطقه اقتصادی اروپا (شامل کشورهای بلژیک، بلغارستان، دانمارک، آلمان، استونی، فنلاند، فرانسه، یونان، ایرلند، ایتالیا، کروواسی، لتونی، لاتویا، لوکزامبورگ، مالت، هلند، اتریش، لهستان، پرتغال، رومانی، سوئد، اسلوواکی، اسلوونی، اسپانیا، جمهوری چک، مجارستان، قبرس و بریتانیا ) و اتباع کشورهای طرف قرارداد آلمان برای بیمه اجتماعی ( بوسنی و هرزگووین، شهرها (گویان فرانس، گوادلوپ، مارتینیک، مایوت، رئونیون)، اسراییل، کروواسی، مراکش، مقدونیه، مونته نگرو، صربستان، ترکیه و تونس، میتوانند تحت پوشش بیمه درمانی کشور خود باقی بمانند.
مزایای بیمه درمانی در این کشورها ممکن است نسبت به مزایای موجود در آلمان بسیار متفاوت باشد. از این رو، ممکن است به پرداخت شخصی هزینه های درمانی یا استفاده از بیمه تکمیلی نیاز باشد.
حق بیمه در بیمه های اجباری با توجه به درآمد تعیین میشود.
مبنای محاسبه، میزان درآمد کل ناخالص است که 6.14% از آن به عنوان حق بیمه کسر میشود. حق بیمه به طور مساوی یعنی 3.7%، میان کارفرما و کارمند( یا کارگر ) تقسیم میشود. علاوه بر این، کارمند/ کارگر ملزم به پرداخت مبلغ دیگری نیز به شرکت بیمه است، که میزان آن متفاوت است. چنانچه میزان درآمد ( از 4425 یورو در ماه) تجاوز کند، تغییری در حق بیمه حاصل نمیشود. در بیمه های اجباری، فرزندان و همسر بدون پرداخت حق بیمه اضافی، تحت پوشش بیمه خانواده قرار گیرند.
عضویت در بیمه درمانی خصوصی برای همه میسر نیست.
کارمندان و کارگران میتوانند در صورت کسب درآمد ناخالص بیش از حد نصاب بیمه اجباری (4950 یورو در ماه ) تحت پوشش بیمه خصوصی قرار گیرند. در این صورت افراد مربوطه باید جهت معافیت از پرداخت حق بیمه اجباری، کتباً درخواست دهد. شرط عضویت در اغلب شرکتهای بیمه خصوصی، اقامت در آلمان برای یک دوره زمانی معین است. بیمه گذاران خارجی ملزم به ارائه دلایل لازم مبنی بر اقامت بلند مدت خود در آلمان هستند. بسیاری از شرکتهای بیمه خصوصی تعرفه خاصی که مناسب این گروه از بیمه گذاران بوده و با نیازها و مدت زمان اقامتشان سازگار باشد را پیشنهاد میکنند.
در صورت درخواست عضویت در بیمه خصوصی، سئوالات دقیقی (در خصوص وضعیت سلامت) از متقاضی پرسیده میشود. قرارداد بیمه ی آلمان، به محض بازگشت بیمه گذار به کشور زادگاه لغو میگردد.
حق بیمه در بیمه های خصوصی بدون توجه به میزان درآمد، بر اساس وضعیت سلامت، سن و خدمات قابل ارائه از سوی بیمه تعیین میشود. حق بیمه ی هر بیمه گذار به صورت شخصی محاسبه میگردد.
بیمه های خصوصی تابع مقررات دولتی نبوده و خدمات گسترده تری را نسبت به بیمه های اجباری ارائه می نمایند. علاوه بر این، خدمات و مزایای بیمه دقیقاً مطابق با شرایط بیمه گذار تنظیم می شوند.
بیمه گذار برای کلیه خدمات درمانی، ابتدا هزینه های درمانی را شخصا پرداخت میکند. سپس مبلغ پرداخت شده در ازای صورتحساب به بیمه گذار پرداخت می گردد.
علاوه بر بیمه درمانی، هر فرد می تواند نسبت به انعقاد قرارداد بیمه های درمان تکمیلی اقدام نماید. این بیمه ها خدمات تخصصی و درمانهایی که توسط بیمه خدمات درمانی پوشش داده نمی شود را پوشش داده و هزینه های مربوط به آن را تقبل می نمایند.
هدف از بیمه های تکمیلی، جبران کاستیهای مزایای درمانی شرکت بیمه گر است. بیمه های تکمیلی توسط شرکتهای خصوصی ارائه میشوند. از جمله این بیمه ، میتوان به بیمه تکمیلی دندانپزشکی اشاره کرد.
داشتن بیمه درمانی برای کلیه دانشجویانی که به هر نحوی در آلمان تحصیل می کنند الزامی است. ثبت نام در دانشگاه بدون داشتن بیمه درمانی میسر نیست.
Leave a Reply